مالزی کشوری در جنوب شرقی آسیا و پایتخت آن شهر کوالالامپور است. جمعیت این کشور حدود ۳۲ میلیون نفر می‌باشد. زبان اصلی مردم مالزی، مالایی است اما به دلیل استعمار بریتانیا، اکثر مردم مالایی را با خط انگلیسی می‌نویسند. جمعیت مالزی از سه نژاد مالایی (۶۰ درصد)، چینی (۲۷درصد)، هندی (۱۲درصد) و سایر اقوام (۱درصد) تشکیل شده است. [۱]
دین رسمی مالزی اسلام است و بودا، مسیحیت و هندو نیز آئین‌های رایج در این کشور هستند. حدود ۶۱ درصد از مردم پیرو دین اسلام بوده و اکثراً شافعی مذهب می‌باشند. [۲] صوفیان نیز در این کشور فعال‌اند و بر اساس گزارش‌ها نزدیک به ۴۰ فرقه صوفی از جمله نقشبندیه، احمدیه، و ۷۰ طریقت که مهمترین آنها الارقم است، در مالزی وجود دارد. [۳]
از جمعیت شیعیان مالزی آمار دقیقی در اختیار نیست و تعداد آنها بین ۱۰ تا ۵۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود. شیعیان مالزی به سه دسته تقسیم می‌شوند: شیعیان اثناعشری، شیعیان اسماعیلیه از شاخه طیبی یا همان بهره‌ها، و شیعیان اسماعیلیه آقاخانی. [۴]
به واسطه‌ی محدودیت‌هایی که دولت مالزی برای فعالیت‌های دینی و تبلیغی شیعیان اعمال کرده است، آنها کمتر امکان فعالیت تشکیلاتی در قالب مؤسسه یا مرکز اسلامی داشته و آئین‌های دینی خود را نیز عمدتاً به صورت غیر علنی برگزار می‌کنند. [۵] علیرغم این محدودیت‌ها، فلسفه و علوم عقلی شیعی نزد دانشگاهیان مالزی جایگاه ویژه‌ای دارد، و آثاری از شیعه به زبان مالایی ترجمه شده است. شیعیان در ایالت‌های ملاکا، پراک، کلانتان، جوهور، و کوالالامپور نفوذ بیشتری دارند. [۶] در مقابل، نفوذ سیاسی وهابی‌ها و سلفی‌ها که بزرگترین رسالت خود را مبارزه با شیعه می‌دانند، به آنان آزادی عمل گسترده‌ای بخشیده است. [۷]
منابع:
[۱] https://fa.wikipedia.org/wiki/%D۹%۸۵%D۸%A۷%D۹%۸۴%D۸%B۲%DB%۸C
[۲] همان.
[۳]فلاح زاده، محمدهادی، آشنایی با کشورهای اسلامی(۲) مالزی، انتشارات موسسه مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران، تهران، ۱۳۷۳ش. ص۵۲.
[۴] فلاح زاده، محمدهادی، آشنایی با کشورهای اسلامی(۲) مالزی، انتشارات موسسه مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران، تهران، ۱۳۷۳ش. صص ۳۴، ۶۰-۶۱.
[۵] جعفریان، رسول، اطلس شیعه، انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، تهران، ۱۳۸۷ش. ص ۶۲۵.
[۶] فلاح زاده، محمدهادی، آشنایی با کشورهای اسلامی(۲) مالزی، انتشارات موسسه مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران، تهران، ۱۳۷۳ش. ص۴۳،۶۳.
[۷]جعفریان، رسول، اطلس شیعه، انتشارات سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، تهران، ۱۳۸۷ش. ص۶۲۵.
