سنگاپور دولت-شهری است که در جنوب شرقی آسیا و جنوب شبه‌جزیره مالایا قرار گرفته است. پایتخت این کشور شهر سنگاپور و جمعیت آن حدود ۵.۵ میلیون نفر می‌باشد.[۱] مالایی (زبان ملّی سنگاپور)، انگلیسی، ماندارین و تامیلی چهار زبان اصلی مردم این کشور به حساب می‌آیند.[۲]
در مجموع نزدیک به ۴۳ درصد از کل جمعیت سنگاپور را افرادی تشکیل می‌دهند که خارج از کشور متولّد شده‌اند.[۳] همچنین، بر اساس تحقیقات صورت گرفته، ۷۴.۱ درصد مردم سنگاپور از نسل چینی، ۱۳.۴ درصد مالایی، ۹.۲ درصد هندی و ۳.۳ درصد از سایر نژادها هستند.[۴]
طبق مطالعات انجام شده، ۳۱ درصد مردم سنگاپور از آئین بودا پیروی می‌کنند. همچنین ۲۰ درصد جمعیت کشور بی‌دین، ۱۹ درصد مسیحی و حدود ۱۶ درصد نیز مسلمان هستند.[۵]
ورود اسلام به سنگاپور مرهون مالایی‌های مسلمانِ جزایر اطراف، به ویژه جوهور و ملاکا است اما مهاجرت اعراب، هندی‌ها و ایرانی‌ها منجر به گسترش اسلام در اوایل قرن ۱۸ میلای در این کشور گردید. بیشتر مسلمانان سنگاپور شافعی مذهب هستند، با این حال حنفیها، وهابیون، قادیانیه و بهائیون نیز در این کشور فعالیت دارند.[۶] مجمع اسلامی و مجمع رشد جامعه مسلمانان، مهمترین نهادهای اصلی متولّی امور مسلمانان در سنگاپور به شمار می‌روند.
امامیه، خوجه و بهره سه مذهب شیعی سنگاپور هستند، ولی آمار دقیقی از جمعیت شیعیان این کشور در دسترس نیست. ۷۲ مسجد در سنگاپور وجود دارند که تقریباً تمامی آنها توسط مجلس علماء اسلامی سنگاپور اداره می‌شوند.[۷] مهمترین مسجد این کشور، مقبره‌ی سید حبیب حبشی[۸] از نوادگان امام کاظم (ع) است، که در جریان مبارزه با بریتانیا به شهادت رسید. او از جمله ساداتی است که در قرن ۱۸ میلادی به این منطقه وارد شدند.[۹] علاوه بر مساجد، مراکزی مانند انجمن (شورای) اسلامی جعفری[۱۰]و امامباره خوجه‌ها نیز محلّی برای اجتماع و فعالیت شیعیان محسوب می‌شوند.
منابع:
[۱] Population and Population Structure”. Singstat. Department of Statistics Singapore. Retrieved ۵ August ۲۰۱۸.
[۲] Republic of Singapore Independence Act 1965 (No. ۹ of 1965, 1985 Rev. Ed.), s7.
[۳] Census of Population 2010 Advance Census Release (PDF)(Report). Singapore Department of Statistics. 2010. pp. ۱۳–۱۶. ISBN ۹۷۸-۹۸۱-۰۸-۶۸۱۹-۲. Archived from the original (PDF) on 27 March 2012. Retrieved ۲ July ۲۰۱۱ – “Trends in international migrant stock: The 2008 revision”, United Nations, Department of Economic and Social Affairs, Population Division (2009).
[۴] Census of Population 2010 Advance Census Release (PDF) (Report). Singapore Department of Statistics. 2010. pp. ۱۳–۱۶. ISBN ۹۷۸-۹۸۱-۰۸-۶۸۱۹-۲. Archived from the original (PDF) on 27 March 2012. Retrieved ۲ July ۲۰۱۱.
[۵] “Census 2020” (PDF). Singapore Department of Statistics. Retrieved ۱۶ June ۲۰۲۱.
[۶]ربانی، محمد علی، مسلمانان سنگاپور صاحبخانه‌های غریب، مجله: چشم انداز ارتباطات فرهنگی، آبان ۱۳۷۶ – شماره ۸، ص ۱۴-۱۵.
[۷] Lysloff, René T. A. Music and technoculture.
[۸] قام سید حبیب نوح بن محمد حبشی
[۹] ابنا: نگاهی به وضعیت شیعیان سنگاپور
[۱۰] انجمن اسلامی جعفری سنگاپور
