کشور کنیا در شرق آفریقا واقع شده و پایتخت آن نایروبی است. جمعیت این کشور نزدیک به ۵۴ میلیون نفر برآورد می‌شود. [۱] سواحلی و انگلیسی زبان‌های رسمی کنیا هستند. در کنیا تنوّع نژادی زیادی وجود دارد. از جمله این گروه‌ها می‌توان به نژادهای کیکویو (۲۲ درصد)، لوهیا (۱۴ درصد)، لو (۱۳ درصد)، کالنجین (۱۲ درصد)، کامبا (۱۱ درصد) و کیسی (۶ درصد) اشاره کرد. مسیحیان بیش از ۸۵ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و اسلام با نزدیک به ۱۱ درصد پیرو، دومین دین بزرگ در کنیا است. بقیه‌ی مردم کنیا نیز یا بی‌دین هستند و یا از سایر ادیان و آئین‌های بومی و محلّی پیروی می‌کنند. [۲]
مهـاجرت مسـلمانان بـه شرق آفریقا در قرن اول هجری قمری و نیز گسترش تدریجی اسلام در این منطقه، عامل آشنایی مردم کنیا با اسلام است. [۳] اما عامل ورود تشیّع به این کشور مهاجرت حسن بن علی از شیراز به کنیا در قرن سوم هجری قمری است. [۴]
امروزه شیعیان کنیا به سه گروه خوجه‌های اثناعشری، بهره‌ها و بومیان تقسیم می‌شوند.
بزرگترین تشکیلات شیعیان کنیا متعلّق به خوجه‌های اثناعشری است که از سوی فدراسیون جهانی شیعیان خوجه اثناعشری رهبری می‌شود. آنان حدود ۱۰ هزار نفر از جمعیت کنیا را تشکیل می‌دهند.
شیعیان بهره در کنیا پوشش و آرایش خاص خود را دارند و بسیار مقیّد به برپایی مراسم سنتی و مذهبی هستند. از مهم‌ترین مراکز مخصوص آنها مدرسه «ال سیفویتول برهانیا» در نایروبی است. [۵] شیعیان بومی کنیا با استفاده از امکانات و حمایت‌های شیعیان خوجه از جمله مؤسسه بلال مسلم میشن، توانسته‌اند مراکز و مدارس شیعی را تأسیس کرده و به انجام فعالیت‌های تبلیغی بپردازند.
شیعیان نزدیک به ۲۰ مسجد و نمازخانه در کنیا دارند، مانند مسجد پاکرود در نایروبی، مسجد امام علی (ع) در لامو، و مسجد ماونی در مالیندی. برخی از مراکز شیعیان کنیا نیز عبارتند از مدرسه علمیه امیر المؤمنین(ع) در ماتوگا، کمیته مهدی مسلم در نایروبی، مؤسسه مجلس القائم در شهر ناکورو، و آکادمی جعفریکلاب نایروبی. به علاوه، اتحادیه شیعیان کنیا (سیمکو) نیز یکی از مراکز مهم شیعی است که تمرکزش اتحاد خوجهها، شیعیان بومی و شیعیان عربتبار است. [۶]
منابع:
[۱] «World Population Prospects – Population Division – United Nations». population.un.org. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اوت ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۱۱.
[۲] “۲۰۱۹ Kenya Population and Housing Census Volume IV: Distribution of Population by Socio-Economic Characteristics”. Kenya National Bureau of Statistics. Retrieved ۲۴ March ۲۰۲۰.
[۳]پاکتچی، احمد، «اسلام در شرق آفریقا و آفریقای مرکزی»، دائره المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، ج۸، تهران؛، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۷ش، ص۵۳۸.
[۴]شکیبا، محمدرضا، سرزمین و مردم کنیا، انتشارات بین المللی الهدی، تهران، ۱۳۷۸ش، ص۹۶.
[۵]اطلس شیعه، ص۵۶۰.
[۶] فرهمند، عباس، شیعیان خوجه در کنیا، سایت رایزنی فرهنگی ایران در کنیا – اطلس شیعه، ص۵۵۹ – وضعیت شیعیان کنیا، پورتال مجمع جهانی اهل بیت – نشریه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ـ شماره ۱۸.
