زیمبابوه یکی از کشورهای جنوب قارّه‌ی آفریقا است. جمعیت زیمبابوه حدود ۱۵ میلیون نفر می‌باشد.[۱] پایتخت و بزرگ‌ترین شهر آن هَرارِه[۲] نام دارد. این کشور ۱۶ زبان رسمی دارد که انگلیسی، شونا[۳] و اِندِبِله[۴] رایج‌ترین آنها هستند.[۵] اکثریت قریب به اتفاق مردم زیمبابوه از نژاد آفریقایی سیاهپوست می‌باشند.[۶]
۸۴ درصد مردم این کشور مسیحی، ۱۰ درصد بی‌دین، کمتر از ۱ درصد مسلمان، و بقیه پیرو ادیان دیگر هستند.[۷]
اسلام از سال ۱۸۷۰ میلادی به وسیله‌ی مهاجرین مسلمان به سرزمین زیمبابوه راه یافت. مسلمانان ضمن آموزش تعالیم اسلام به بومیان آفریقائی، مبارزه با استعمار و نبرد با متجاوزین را فراگرفتند، و به همین دلیل اشغالگران انگلیسی از ورود آنها به این کشور ممانعت به عمل می‌آوردند.[۸]
فعالیت‌های اسلامی در زیمبابوه در سی سال اخیر رشد چشم‌گیری داشته و آنها توانسته‌اند جایگاه خود در این کشور را تقویت کنند. مشارکت مسلمانان در مبارزه‌ی مردمی علیه رژیم نژادپرستی نیز سبب بهبود موقعیت آنها در زیمبابوه گردید.[۹]
شیعیان زیمبابوه به دو گروه مهاجر و بومی تقسیم می‌شوند. اکثریت شیعیان مهاجر را لبنانی‌ها تشکیل می‌دهند که علاقه‌ای ویژه‌ای به انقلاب اسلامی ایران نیز دارند. شیعیان بومی اقلیّتی هستند که پس از انقلاب اسلامی ایران و عمدتاً از مسیحیت به مذهب شیعه گرویده‌اند. در حال حاضر حدود ۵۸ مسجد در زیمبابوه وجود دارد که بخش قابل ملاحظه‌ای از آنها با کمک کشورهایی همچون ایران، کویت، عربستان‌سعودی و لیبیا احداث شده‌اند. پیش‌بینی می‌شود تا چند سال آینده شمار این مساجد به ۷۰ باب برسد.[۱۰]
مراکز اسلامی امام خمینی(ره)، امام حسین(ع) و دانشگاه حضرت فاطمه زهراء (س) ازجمله مراکز متعلّق به شیعیان زیمبابوه به شمار می‌روند. سازمان زنان فاطمه الزهراء (س) تنها مرکز اسلامی متعلّق به زنان بومی شیعه در این کشور است. این سازمان اهدافی از قبیل توسعه و گسترش اسلام، آموزش کودکان و کمک به ایتام مسلمان، و افزایش سطح مهارت‌های زنان مسلمان را دنبال می‌کند.[۱۱]
برخی از مهم‌ترین مراکز و نهادهای اسلامی زیمبابوه عبارتند از مجلس علماء اسلامی، مرکز تبلیغی اسلامی، و سازمان جوانان مسلمان. این نهادها علیرغم فعالیّت‌های گسترده، با چالش-هایی نیز در این کشور مواجهند که ازجمله می‌توان به این موارد اشاره کرد: وجود جامعه‌ی بومی و فرهنگ قبیله‌ای ریشه‌دار در زیمبابوه، نفوذ گسترده‌ی مسیحیت در این کشور، بی-سوادی و عدم آگاهی مسلمانان از تعالیم اسلامی، و کمبود علماء و مبلّغین مسلمان.[۱۲]
منابع:
[۱] “Zimbabwe Population ۱۹۵۰-۲۰۲۱”. macrotrends.net. Retrieved ۲۹ June ۲۰۲۱.
[۲] Harare
[۳] Shona
[۴] Ndebele
[۵] “Constitution of Zimbabwe (final draft)” (PDF). Government of Zimbabwe. January ۲۰۱۳. Archived from the original (PDF) on ۲ October ۲۰۱۳ – via Kubatana.net.
[۶] “Archived copy” (PDF). Archived from the original (PDF) on ۲۰ September ۲۰۱۸. Retrieved ۲۷ December ۲۰۱۹.
[۷] Inter Censal Demography Survey ۲۰۱۷ Report, Zimbabwe National Statistics Agency (۲۰۱۷).
[۸] پورتال حوزه نت
[۹] مجلّه پژوهه مرداد و شهریور ۱۳۸۳، شماره ۷/ فعالیت مسلمانان در جنوب آفریقا.
[۱۰] مساجد زیمبابوه
[۱۱] شیعه در آفریقا، تالیف سیداحمد سیدمرادی (با اندکی تصرف) – وضعیت شیعیان در کشور زیمبابوه
[۱۲] مجلّه پژوهه مرداد و شهریور ۱۳۸۳، شماره ۷/ فعالیت مسلمانان در جنوب آفریقا.
