سورینام کشوری در منطقه‌ی کارائیب و شمال آمریکای جنوبی است که نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر جمعیت دارد.[۱] پایتخت آن پاراماریبو است. هلندی و سارنامی هندی زبان‌های اصلی مردم سورینام است. البته مردم این کشور به زبان‌های محلّی نیز صحبت می‌کنند.
نژاد هندی ۲۷ درصد، مارون ۲۲ درصد، کریاویو ۱۶ درصد، ژاوانسه ۱۴ درصد، و چندنژاده‌ها ۱۳ درصد جمعیت را تشکیل داده، و بقیه نیز به سایر اقلیت‌های قومی تعلّق دارند.[۲] همچنین، بیش از ۵۲ درصد مردم سورینام مسیحی، حدود ۱۹ درصد هندو، ۱۴ درصد مسلمان، ۶ درصد بی‌دین و بقیه پیروان ادیان بومی و قومی هستند.[۳]
این کشور دارای بزرگترین درصد مسلمانان در قارّه آمریکا است، و نیز تنها کشور آمریکایی عضو سازمان همکاری اسلامی می‌باشد. اوّلین مسلمانانی که به سورینام پا گذاشتند، بردگانی بودند که در سال ۱۶۶۷ میلادی توسط هلندی‌ها برای کار به این کشور آورده شدند. به علاوه، در طول سال‌های ۱۸۵۰ تا ۱۹۳۱میلادی نیز کارگران شافعی‌مذهب توسط هلندی‌ها به سورینام وارد شدند.
در دهه‌های اخیر، درصد جمعیت مسلمانان سورینام افزایش یافته است. رشد طبیعى جمعیت، مهاجرت مسلمانان به این کشور و گروندگان جدید به اسلام، از علل این افزایش است. به دلیل تفاوتهاى فقهى و قومى، مسلمانان تاکنون موفق به ایجاد یک جامعه‌ى دینی یکپارچه در سورینام نشده‌اند. در سورینام حدود ۲۰۰ مسجد ساخته شده که مهمترین آنها، مسجد جامع شهر پاراماریبو است. حدود ۲۰ مدرسه قرآنى و ۳ مدرسه تمام وقت متعلّق به مسلمانان در این کشور فعالیت دارند. مسلمانان این کشور از فضای رادیو و تلویزیون رسمى براى معرفى اسلام بهره می‌برند. در سال ۱۹۲۹میلادی، مسلمانان سورینام سازمان اسلامى سورینام را تأسیس کردند که تا سال ۱۹۷۸میلادی توسط قادیانىها اداره مىشد. سپس جمعیتى به نام انجمن اسلامى سورینام نیز تشکیل شد.[۴]
همچنین، از مهمترین تشکّل‌های مسلمان سورینام می‌توان سورینامسه مسلم آسوسیاتی، سورینامسه اسلامیتیشه ورنیگیگ، ستیچینگ اسلامی تیشه گمنتن سورینامه، و فدراتی اسلامیتیشه گمنتن این سورینا را نام برد.[۵]
منابع:
[۱] “Welcome to the United Nations”. www.un.org. Retrieved ۲۰۲۱-۰۳-۰۵.
[۲] Suriname: An Asian Immigrant and the Organic Creation of the Caribbean’s Most Unique Fusion Culture, archived from the original on 20 February 2017, retrieved ۱۹ July ۲۰۱۷.
[۳] “Suriname”. Global Religious Futures Project. Pew Research Center. Retrieved ۱۷ September ۲۰۲۱.
[۴] گلیزوّاره، غلامرضا، شمارهی هشت ماهنامهی مکتب اسلام، سال ۱۳۸۵.
[۵] مطلبی از سایت تخصصی شیعه شناسی
