جمهوری گابن

جمهوری گابن کشوری است واقع در غرب آفریقای مرکزی که در سواحل شرقی اقیانوس اطلس قرار گرفته ‌است. جمعیت این کشور بیش از ۲ میلیون نفر[۱] و پایتخت آن شهر لیبرویل می­باشد. زبان رسمی در گابن فرانسوی است، اما اکثریت مردم به زبان‌های بومی و قبیله‌ای صحبت می­کنند.

۲۸ درصد مردم گابن از قومیت فانگ، ۱۰ درصد پونو، ۹ درصد نزبی، و ۶ درصد فرانسوی بوده و بقیه نیز به سایر قبایل بومی تعلّق دارند.[۲] از نظر دینی، بیش از ۷۵ درصد مردم این کشور را مسیحیان تشکیل می­دهند. همچنین، نزدیک به ۱۰ درصد مردم گابن مسلمان، ۸ درصد بی­دین، و ۶ درصد پیرو آئین­های بومی هستند.[۳]

مهاجرت مسلمانان آفریقایی و همچنین حضور شخصیت‌هایی چون شیخ‌احمد بامبوای سنگالی باعث شد تا مردم گابن با دین اسلام آشنا شده و به تدریج آموزه­های اسلامی در این کشور گسترش یابند. به علاوه، مسلمان­شدن مقامات سیاسی و نظامی گابن از جمله رئیس جمهور در سال ۱۹۷۳ میلادی، به ترویج هرچه بیشتر اسلام در این کشور منجر شد. بیشتر مسلمانان این کشور از اهل­تسنن و مالکی می‌باشند. پیروان فرقه‌های دیگر مانند قادریه، مریدیه و تیجانیه نیز در گابن حضور دارند. مهاجرت لبنانی­ها به گابن در اوایل قرن بیستم میلادی، عامل ورود تشیّع به این کشور به شمار می­آید. امروزه تعداد آنها حدود ۵ هزار نفر تخمین زده می­شود. پیروزی انقلاب اسلامی ایران تأثیر بسزایی بر شیعیان گابن داشت، به طوری­که از یک‌سو توجّه آن­ها را به سمت هویّت شیعی خویش معطوف ساخت و از سوی دیگر، زمینه برگزاری برنامه­های مختلف فرهنگی در راستای ترویج تشیّع را فراهم آورد. مهم‌ترین مرکز شیعیان در گابن، حسینیه لبنانی‌ها در منطقه افیندوا است. همچنین، دو مسجد دیگر شیعیان در منطقه باتاویا لیبرویل احداث شدند که در حال حاضر اداره­ی آن­ها در اختیار شیعیان نیست. علی الکامرونی یکی از شخصیت­های برجسته­ی شیعی در گابن است که ابتدا از پیروان مذهب اهل­سنت بوده و پس از سفر به کامرون به تشیّع گرویده است.[۴]

[۱] «World Population Prospects – Population Division – United Nations». population.un.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۰۲.
[۲] “Gabon – The World Factbook”. www.cia.gov. Retrieved ۴ April ۲۰۲۱.
[۳]http://www.globalreligiousfutures.org/countries/gabon#/?affiliations_religion_id=۰&affiliations_year=۲۰۲۰&region_name=All%۲۰Countries&restrictions_year=۲۰۱۶
[۴] شیعه در آفریقا، تالیف سیداحمد سیدمرادی (با اندکی تصرّف)